Ostre urazy torebek i więzadeł stawowych

Uszkodzenia i urazy torebki stawowej stopy i kolana – pęknięcia i zerwania
Jednymi z najbardziej powszechnych kontuzji, szczególnie wśród osób aktywnych fizycznie, są bez wątpienia urazy więzadeł i torebki stawowej stawu skokowego. Najczęściej dochodzi do nich właśnie w trakcie uprawiania różnego rodzaju sportów, na przykład piłki ręcznej czy biegów. W zależności od stopnia uszkodzenia torebki stawowej w stopie, kontuzję można ocenić jako lekką, średnią lub ciężką. Niezależnie od zaawansowania urazu, należy koniecznie zająć się stawem skokowym we właściwy sposób, ponieważ zaniedbanie leczenia czy rehabilitacji (jeśli jest konieczna) czasem odzywa się w przyszłości pod postacią poważniejszych problemów.
Czym w ogóle jest torebka stawowa?
Torebka stawowa jest bardzo ważną osłoną dla stawu. Otacza łączące się ze sobą powierzchnie stawowe kości niczym rękaw. Jej zewnętrzną warstwę (włóknistą) tworzą wytrzymałe włókna kolagenowe, które pełnią funkcję ochronną, natomiast wewnętrzna warstwa (maziowa) wytwarza maź. Działa ona jak smar dla stawu, czyli - krótko mówiąc - umożliwia jego pracę.Jakie są objawy uszkodzenia torebki stawowej w stopie?
Do najbardziej powszechnych objawów należą:- znaczny obrzęk,
- wylew krwi pod skórą,
- dolegliwości bólowe, których intensywność zależy od stopnia urazu,
- zwiększenie ciepłoty ciała w miejscu urazu,
- ograniczenie ruchomości,
- poczucie niestabilności stawu (występujące przy poważniejszych urazach).
Jakie wyróżniamy stopnie skręcenia stawu skokowego?
- I (lekki) – polega na niedużym naciągnięciu torebki stawowej i więzadeł. Obrzęk nie jest duży, dolegliwości bólowe nieznaczne i szybko ustępują, kontuzja najczęściej nie utrudnia przemieszczania się. Pacjent nie ma poczucia niestabilności stawu.
- II (umiarkowany) – dochodzi do pęknięcia torebki stawowej w stopie oraz częściowego rozerwania więzadeł. Obrzęk szybko się powiększa, pojawia się wylew krwi pod skórą, ból krótko po urazie jest dość mocny, jednak z czasem zmniejsza się. Niestabilność stawu pojawia się najczęściej w późniejszym etapie.
- III (ciężki) – dochodzi do całkowitego rozerwania torebki stawowej w stopie oraz więzadeł. Obrzęk i wylew podskórny są znaczne i długo się utrzymują. Ból może być początkowo mniejszy niż w przypadku skręcenia II stopnia, jednak charakterystyczne jest to, że trwa dłużej i nasila się podczas próby wykonania ruchu. Pacjent najczęściej nie może się przemieszczać i odczuwa niestabilność stawu.
Jak wygląda leczenie uszkodzonej torebki stawowej?
Przede wszystkim należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Najpierw przeprowadzi on badanie palpacyjne, czyli zbada staw za pomocą dotyku. O tym, w jak dużym stopniu uszkodzona została torebka stawowa w stopie, lekarz może dowiedzieć się podczas badania ultrasonograficznego (USG). Czasem konieczne jest także wykonanie zdjęcia rentgenowskiego (RTG).Postępowanie przy pęknięciu torebki stawowej w stopie bądź rozerwaniu torebki stawowej w stopie zależy od stopnia skręcenia. Jeśli uraz nie jest ciężki, najczęściej wystarcza leczenie w domu. Na czym ono polega? Kończynę z uszkodzoną torebką stawową przede wszystkim należy odciążyć i chronić przed przeciążeniem. Miejsce, w którym doszło do kontuzji, trzeba schładzać. Nie wolno przykładać lodu, woreczków z żelem chłodzącym czy mrożonego groszku bezpośrednio na skórę, aby nie doszło do odmrożenia. Świetnie sprawdza się cienka szmatka, w którą możemy zawinąć np. lód lub mankiety Cryo/Cuff do domowej terapii zimnem. Kończyna powinna być unieruchomiona, np. przy pomocy odpowiedniego stabilizatora, i uniesiona (w urazach stawu skokowego stopę należy trzymać na poduszce bądź zwiniętym w rulon kocu). Unieruchomienie kontuzjowanego stawu powinno trwać ok. 3–4 dni. Jeśli to konieczne, podaje się leki przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. Gdyby obrzęk albo ból zaczęły się nasilać, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.
Usprawnianie lecznicze zależy od stopnia uszkodzenia, a prawidłowe postępowanie przyczyni się do likwidacji niestabilności stawu skokowego i powrotu do uprawianej dyscypliny sportu. Przy skręceniach I stopnia zaleca się bezwzględne ograniczenie obciążania kończyny dolnej chorej, a także masaż i ćwiczenia.
Po dwóch dniach można stopniowo obciążać chory staw przy użyciu opatrunku albo obuwia stabilizującego staw skokowy w okresie ok. 2 tygodni. W tym czasie przeprowadza się w dalszym ciągu masaż i ćwiczenia czynne. Po 2 tygodniach przy istniejącym obrzęku stosuje się drenaż limfatyczny kończyny dolnej albo masaż stopy i podudzia oraz ćwiczenia bierne i bierno-czynne, zwiększające zakres ruchomości stawu (prostowanie i zginanie), bez wykonywania pronacji i supinacji. Ćwiczenia prowadzi się ostrożnie, stopniowo zwiększając zakres ruchu i z czasem zadając coraz większy opór. Nie powinny one sprawiać bólu.
Przy skręceniach II stopnia, przy istniejącym obrzęku i krwiaku należy bezwzględnie unieruchomić staw opatrunkiem gipsowym lub za pomocą ortezy stopo-goleniowej na okres ok. 3 tygodni. W tym czasie stosuje się krioterapię i leki przeciwobrzękowe na kontuzjowany staw oraz masaż i ćwiczenia kontralateralne. Po zlikwidowaniu unieruchomienia zaleca się jeszcze przez 3 tygodnie podczas obciążania kończyny chorej stosowanie opatrunku lub obuwia stabilizującego staw.
Wprowadza się drenaż limfatyczny albo masaż wirowy stopy oraz podudzia, ćwiczenia czynne z oporem na staw kolanowy, a także stopniowo ćwiczenia bierne i bierno-czynne stawu skokowego bez wykonywania pronacji i supinacji. Po tym czasie przeprowadza się masaż na okolicę stawu i stopy, masaż wirowy, ćwiczenia stawu ze stopniowym wykonywaniem nawracania i odwracania. Po zabiegach zaleca się zakładanie ochraniacza na staw.
Skręcenia III stopnia leczone są operacyjnie poprzez zespolenie uszkodzonych więzadeł. Stopa winna być unieruchomiona przez okres ok. 4–6 tygodni. W tym czasie stosuje się zabiegi wykonywane w skręceniach II stopnia, po 2 tygodniach po operacji zaleca się stopniowe obciążanie kończyny dolnej w bucie stabilizującym staw skokowy i przy pomocy stabilizatora.
Ćwiczenia bierne prostowania i zginania w stawie przeprowadza się w małym zakresie, do granicy bólu, a masaż stawu i podudzia wykonuje się przy użyciu środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Kolejno stopniowo wprowadza się ćwiczenia bierne pronacji i supinacji, ćwiczenia izometryczne prostowników i zginaczy stopy, a także ćwiczenia na ergometrze rowerowym. Następnie stosuje się masaż stawowy I okostnowy na okolicę stawu skokowego.
Czy konieczna jest rehabilitacja torebki stawowej w stopie?
Rehabilitacja po urazie I stopnia często nie jest niezbędna, czasem może być jednak zalecana przez lekarza. Usprawnianie ruchowe obejmuje ćwiczenia izometryczne, rozciągające, poprawiające stabilność stawu, pobudzające mięśnie do pracy i jednocześnie wzmacniające je. W rehabilitacji torebki stawowej w stopie korzysta się również z szerokiego wachlarzu możliwości, jakie oferuje fizykoterapia – w przypadku tego urazu dobre efekty przynosi jonoforeza, krioterapia i ultradźwięki.Jakie powikłania mogą nam grozić, jeśli zaniedbamy uraz torebki stawowej w stopie?
- zmiany zwyrodnieniowe,
- zmniejszenie stabilności stawu,
- większe ryzyko zapaleń torebki stawowej,
- ryzyko uszkodzenia innych elementów stawu.
Choćby z tych powodów warto udać się do lekarza, aby fachowo ocenił staw skokowy i podjął decyzję o ewentualnym leczeniu czy rehabilitacji.
Zaopatrzenie ortopedyczne
W przypadku uszkodzeń torebki stawowej w stopie warto wspomóc się profesjonalnym zaopatrzeniem ortopedycznym, które Zdecydowanie wspomoże to proces powrotu do sprawności ruchowej.. Przede wszystkim utrzyma ono kończynę we właściwej pozycji i zapobiegnie niepotrzebnym ruchom w stawie. Oto przykładowe dwa produkty z naszego sklepu internetowego, które doskonale sprawdzą się w przypadku uszkodzenia torebki stawowej w stopie.Orteza stawu skokowego VeloCity Extra Support (ES)
Zapewnia najwyższy poziom kontroli i dopasowania, przez co bardzo dobrze stabilizuje staw skokowy. Zastosowana w ortezie technologia R3 dba o idealną kompresję kości piszczelowej i strzałkowej. Jest lekka oraz posiada niski profil, dzięki czemu bez problemu zmieści się do sportowego obuwia. Posiada wszyte stalowe usztywnienia, które zapewniają dodatkową stabilizację. Zawiasy świetnie dopasowują się do anatomii stopy, dzięki nim możliwe jest zachowanie zgięcia podeszwowego.Z powodzeniem stosuje się ją przy skręceniach, zwichnięciach oraz przewlekłych niestabilnościach kostki. Polecana jest również jako produkt profilaktyczny dla ludzi aktywnych. Stabilizator dostępny jest w wersji na prawą i lewą nogę, w trzech rozmiarach do wyboru.